|
Geert Visser
Het gebouw
achter het voetbalveld werd hoofdzakelijk gebruik voor de verkenner.
We hadden toen drie
verkennergroepen
die hun eigen onderkomen hadden.
Het linkse gedeelte van het gebouw was de fietsenstalling.
Het voetbalveld voor dit gebouw werd volgens mij het 'Vredespaleis' genoemd. In
de winter van 1963 hadden we daar een schaatsbaan.
Het andere voetbalveld naast
het
hertenkamp heette 'Sahara'. Van het voetballen en de verkennerij heb ik ook nog
wat foto's.
Ik schat in dat de schaatsfoto uit 1956 is. De jongens droegen toen
pofbroeken
en dat was toen de mode.
Overigens de maand februari in 1956 was de koudste maand van de vorige eeuw.
De eerste jaren mochten we met Sinterklaas niet naar huis.
De drumband van de
Marchaussee
uit een kazerne in Apeldoorn moest het feest opluisteren.
Op de achtergrond zie je de
WC's.
De WC's
in het gebouw mochten we niet gebruiken. Er was iets met de riolering.
s'Winters
erg koud om je behoefte te doen. Deze wc's werden door de jongens de "potten"
genoemd.
Wij mochten een keer per week onder de douche.
Wel was het
toegestaan elke dag je voeten te
wassen
in die mooie bakjes.
De toren was voor ons verboden gebied en daarom extra spannend om naar boven te
klauteren.
Volgens mij sloeg de klok elk kwartier een keer en op de hele uren het aantal
slagen behorende bij dat tijdstip.
sNachts
sloeg de klok volgens mij niet.
Nonnen zorgden voor het eten en konden
absoluut
niet lekker koken.
Het eten was zeer sober.
Er was ook een eigen bakkerij.
Het brood was altijd een dag oud anders aten de jongens teveel.
Aan de noordzijde had het seminarie ook nog een boerderij met varkens en een
boomgaard.
Dit was ook verboden gebied.
Op het seminarie had ik een vriendengroepje die vooral alle verboden plekken
probeerden te onderzoeken.
De foto van het seminarie in oorlogstijd heb ik in de jaren 60 gezien.
Waarschijnlijk uit een tijdschrift.
Het Rode Kruis was op het dak geschilderd om een bombardement van de
geallieerden te voorkomen.
Het staat me bij dat dit een afleiding was omdat er ook gewone militaire
activiteiten plaats vonden.
Ik denk dat in Apeldoorn daar men meer over weet.
Het verhaal over de Canadezen heb ik een paar jaar geleden gehoord, ik dacht op
de radio.
Canadezen waren op het seminarieterrein ingekwartierd en er werden flinke
feesten gehouden, die op complete orgieën zijn uitgelopen. Van de rapportage heb
ik wel begrepen dat hierover het meeste is verzwegen.
Een kleine zwarte bladzijde van de bevrijding van Apeldoorn.
Het is dus niet uitgesloten dat het seminarie ook nog Canadese nakomelingen
heeft voortgebracht.
Er was maar een goederenlift. Na het
trapportaal links.
Ook die mochten we niet gebruiken, maar dat was natuurlijk voor ons de sport om
het wel te doen.
Met die lift kon je op de zolder komen en dat was een heel interessante plek.Stond veel oude meuk. Een deel van de zolder was de plek waar onze
hutkoffers en gewone koffers stonden.
Geert Visser
 Terug
naar index verhalen
|