Cees van der Pluijm
 

Ik zat op het seminarie van 1967 - 1970. Ik was externe leerling (zo'n vijf in een klas, de rest was intern), maar deed aan bijna alles mee.Ik sportte er, schreef en speelde toneel en cabaret, zat in de schoolkrantredactie etc. Ik herinner me dat er in die tijd een speelfilm gemaakt is dor een van de docenten, de leraar Frans: van de bilt (of van der, of bildt geen idee  meer). Die speelde in het seminarie en had een massascène in het openluchttheater. Niet meer om aan te zien waarschijnlijk, maar wel curieus. Zou die film nog bestaan?
Ik vond het een heerlijk school. Veel progressieve priesters in die tijd. Conrector Niënhaus werd nog hulpbisschop. Eens per jaar was er Dies, een  feestdag die door de hele school in de refter werd gevierd met een enorm meergangendiner en 's avonds een film.
Kardinaal Alfrink was hoofdgast en hield een geestige toespraak. Voor de meeste leerlingen was het seminarie heel invloedrijk.
Niet altijd was dat positief. Je had heel intense vriendschappen, maar ook vriendschappen die niet mochten. Het aantal zelfmoorden onder jongens die die periode niet ongeschonden doorkwamen ligt hoger dan in de rest van de samenleving, vrees ik. Ik vond het een heerlijke school, al heb ik behalve die buitenschoolse dingen geen steek uitgevoerd. Het was een speeltuin voor mij. Ik moest na drie jaar weg omdat ik niets deed aan mijn leerstof. Met een aantal oud-klasgenoten heb ik nog lang contact gehad.
Heeft u concrete vragen? Zo mogelijk beantwoord ik ze.
 
Vriendelijke groet,Cees van der Pluijm

Terug naar index verhalen