|
Cees van der
Pluijm
Ik zat op het
seminarie van 1967 - 1970. Ik was externe leerling (zo'n vijf in een
klas, de rest was intern), maar deed aan bijna alles mee.Ik sportte er, schreef en speelde toneel en
cabaret, zat in de schoolkrantredactie etc. Ik herinner me dat er in die tijd een
speelfilm gemaakt is dor een van de docenten,
de leraar Frans: van de bilt (of van der, of bildt geen idee meer). Die speelde in het seminarie en had een
massascène in het openluchttheater. Niet meer om aan te zien waarschijnlijk, maar
wel curieus. Zou die film nog bestaan?
Ik vond het een heerlijk school. Veel
progressieve priesters in die tijd. Conrector Niënhaus werd nog hulpbisschop. Eens
per jaar was er Dies, een feestdag die door de hele school in de
refter werd gevierd met een enorm meergangendiner en 's avonds een
film.
Kardinaal Alfrink was hoofdgast en hield een
geestige toespraak.
Voor de meeste leerlingen was het seminarie heel invloedrijk.
Niet altijd was dat positief. Je had heel intense vriendschappen,
maar ook vriendschappen die niet mochten.
Het aantal zelfmoorden onder jongens die die periode niet
ongeschonden doorkwamen ligt hoger dan in de rest van de
samenleving, vrees ik.
Ik vond het een heerlijke school, al heb ik behalve die
buitenschoolse dingen geen steek uitgevoerd.
Het was een speeltuin voor mij. Ik moest na drie jaar weg omdat ik
niets deed aan mijn leerstof.
Met een aantal oud-klasgenoten heb ik nog lang contact gehad.
Heeft u
concrete vragen? Zo mogelijk beantwoord ik ze.
Vriendelijke groet,Cees van der Pluijm
 Terug
naar index verhalen
|